DABLINCI

Djelo Dablinci zapravo je zbirka od petnaest pripovjedaka Džejmsa Džojsa koja je prvi put objavljena 1914. godine. Pripovjetke predstavljaju vjerni prikaz života ljudi irske srednje klase u Dablinu i okolini s početka dvadesetog vijeka. Priče su napisane u doba kad je irski nacionalizam dostigao svoj vrhunac, a potraga za nacionalnim identitetom i svrhom bila u sve većem zamahu; na raskršću istorije i kulture, Irsku su potresale različite ideje i uticaji. Priče su zasnovane na Džojsovoj ideji epifanije – trenutku kad lik doživljava prosvjetljenje ili samospoznaju koja mu nadalje mijenja život. Mnogi od likova iz zbirke Dablinci kasnije se pojavljuju kao sporedni likovi u Džojsovom romanu Uliks. Na početku, priče u ovoj zbirci pripovijedaju djeca, a kako se one smjenjuju, postepeno u središte pažnje dolaze brige i problemi sve starijih ljudi, što je u skladu s Džojsovom prvobitnom trodjelnom podjelom kolekcije na djetinjstvo, adolescentsko i zrelo doba.

Prema posljednjoj, najdužoj i ujedno i najpoznatijoj priči, Mrtvi, Džon Hjuston je 1987. godine snimio istoimeni film.