ISTORIJA LJUDI KOJI POMREŠE OD STRAHA

Istorija ljudi koji pomrijeeše od straha šesti je roman makedonskog romanopisca Ermisa Lafazanovskog, koji je čitalačkoj publici poznat po svom posebnom stilu i načinu pripovjedanja. Radnja romana događa se sedamdesetih godina u Skoplju i povezana je sa svakidašnjim životom nekoliko stranaca koji su privremeno smiješteni u jednu dotrajalu baraku na periferiji grada. To su uglavnom emigranti i političke izbeglice, koji čekaju da bude rešen njihov status i nastave svoj put. Antropologija straha, te manipulativne strategije koje strah koriste kao svakodnevno oružje za zatupljivanje osjećanja za objektivnost ključne su teme koje preovladavaju u romanu.