Iz predgovora drugom izdanju: Zamišljen tako da uz pomoć velikog broja fotografija pruži opštu sliku o Dražinim četnicima, ovaj album je 1998. godine predstavljao pionirski poduhvat. Do tada, u medijima se neprekidno vretelo nekoliko desetina fotografija četnika, pažljivo probranih da ih prikažu kao „meksikanske razbojnike“. Kao takvi, oni su neprekidno prikazivani i u partizanskim filmovima… U takvoj situaciji, ovaj album je naišao na odličan prijem kod publike i više puta je doštampavan. On je unekoliko promenio i opštu sliku o četnicima, a naročito o generalu Draži Mihailoviću… Do tada, mogli su se videti samo njegovi portreti sa staljinističkog procesa u Beogradu. Od tada, portreti koje je načinio Aca Simić, a koji su ovde prvi put objavljeni, zamenili su izmučeni lik generala Mihailovića sa tog procesa. Oni su odavde preštampani u udžbenike istorije, u novine i časopise, pa se prikazuju čak i u TV Dnevniku RTS-a. Gledano sa ove distance, prvi tom albuma četnika u 1.000 slika ima neke prednosti i neke nedostatke. Prva prednost je svakako ta što je reč manje-više o bazičnih 1.000 slika. Drugim rečima, većina tih slika spada u najbolje četničke fotografije uopšte, od portreta generala Draže Mihailovića i snimaka proslave Vidovdana 1944. godine na Jelici, do snimaka Bosanske golgote i četnika u emigraciji. Prvi nedostatak odnosi se na tehniku, jer su onda i skeneri i proces štampe bili slabiji. Zato su, za ovu priliku, skoro sve slike skenirane ponovo. Sem toga, jedan broj fotografija onda smo presnimavali iz knjiga, pa i novina, što je bitno uticalo na smanjenje kvaliteta. Na primer, onda smo korisitli album potpukovnika Bore Todorovića, a kasnije nam je njegova žena Ljubica celu tu zbirku donela iz Njujorka (gde je i vraćena, posle skeniranja).
