"Uvjeren da će Evropa biti nešto drugo do jedna manje-više labava zajednica interesa jedino ako Evropljani budu produbljavali duhovnu koheziju koja ih spaja, bavio sam se istraživanjem elemenata zajedničke baštine. Latio sam se stoga brojnih tema koje bi naizgled mogle da pripomognu da se sačini spisak takve baštine." Istražiti sva ostrva arhipelaga evropske svijesti moguće je samo ako planirate pisanje enciklopedije. To svakako nije bila namjera francuskog istoričara filozofije Aleksisa Filonenka – on se prosto opredijelio za pisanje o opštim evropskim vrijednostima, te je bilježio posebne filozofske razgovore: razgovore o kulturnom i naučnom napretku Evrope, o elementima zajedničke baštine one Evrope koja nije "labava zajednica interesa". Krstarenje Evropom počinje od antike, preko srednjeg vijeka, pa sve do 20. vijeka, ali se tu ne završava, već putovanje traje dokle god Evropa bude imala sreće da postoji, makar kao ideja – "Ideje su sudbina, a sudbina se ne može zaboraviti. Nećemo ništa reći o nesreći Evrope" (A. Filonenko).