Nagrađivani ruski pisac, koga nazivaju „ruskim Umbertom Ekom“, poslednjim romanom Avijatičar opravdao je epitet grandioznog stvaraoca, podarivši nam blistavu prozu o sjećanju i praštanju, krivici i nevinosti, oblikujući je istovremeno i nežno i tragično, sa snažnom duhovnom ali i literarnom dimenzijom, predstavljajući najmračniji period ruske istorije XX vijeka kroz sudbinu pojedinca, jer, kako ističe, „politika je na margini u odnosu na ono što se događa u duši čoveka“. Junak romana, vršnjak stoljeća Inokentij Platonov, budi se u bolesničkoj postelji i shvata da je izgubio pamćenje. U nadi da će sastaviti konce svog života, na nagovor ljekara, počinje da vodi dnevnik sjećanja, koja mu silovito naviru, upotpunjena bojama, mirisima i zvucima ondašnjeg vremena: Peterburg, detinjstvo u vikendici, gimnazija i prva ljubav, revolucija 1917. godine, zaljubljenost u avijaciju, Solovki… ali kako je moguće da se tako jasno sjeća pojedinosti svoga života s početka XX veka ako su tablete koje uzima proizvedene 1999. godine? „Upravo će Avijatičar, a ne Lavr, uz još dva-tri djela, predstavljati naše vreme u istoriji ruske književnosti“. Dmitrij Bikov Ovaj roman je osuđen na uspjeh!