Cukuru Tazaki, jedini u grupi od pet drugara (dvije djevojke i tri mladića) čije ime ne sadrži boju u sebi, u grupi koja savršeno funkcioniše naročito u dobrovoljnim školskim aktivnostima, biva izopšten iz te male zajednice zbog razloga koji mu nije znan. Pogođen tim činom kao gromom, ostaje bez ikakvog oslonca u životu i počinje da se tetura, žudeći za sopstvenom smrću. Osjeća se kao da je usred mrkle noći izbačen iz broda na morskoj pučini, uspijevajući da se spasi zahvaljujući inerciji i ljubavi prema željezničkim stanicama, na kojhe tako često odlazi. To lebdenje između života i smrti traje punih šest mjeseci, mijenjajući ne samo njegovu psihu nego i fizički izgled...