Roman Viktora Igoa, djelo po svom značaju okarakterisano kao jedno od najznačajnijih u francuskoj književnosti - Bogorodičina crkva u Parizu, kao rijetko koje je u prilici da puki objekat predstavi kao glavni lik u knjizi. Gotičko zdanje crkve gotovo da se nadmeće sa dobro upamćenim, i kroz vrijeme preživjelim, ulogama zvonara Bogorodičine crkve - Kvazimoda, arhiđakona Kloda Froloa i prelijepe Esmeralde. Doslovno, ali i povrh svega simbolično, Igo na maštovit način oživljava srednjovjekovni Pariz, raznolikost i sjaj njegovog životnog stila, ne bez razloga mu dodjeljujući epitet čudesnog spoja društvenog i naučnog, a sve to na urbanom polju imaginarnog. U taj jedinstveni prostor smještena je svevremena priča o ljubavi, požudi, izdaji, propasti i iskupljenju koja do današnjeg dana ne prestaje da intrigira pažnju čitaoca - činjenica uspjela da se prenese na brojne generacije.