Ovih trinaest eseja i jedan izvanredan produženi intervju iz 1992. godine sežu od autobiografskog do čisto naučnog. Nadgrađujući svoj prethodni rad, Stiven Hoking raspravlja o zamišljenom vremenu, o procesu u kome crne rupe rađaju bebe vasione i o naporima naučnika da stvore jedinstvenu teoriju koja bi predvidJela sve u univerzumu – koncept koji će se, po njemu, sledećoj generaciji činiti prirodnim koliko i činjenica da je zemlja okrugla. Stiven Hoking takođe piše o slobodnoj volji, vrijednosti života i svom viđenju smrti. Daje nam svoj uvid u to kako se naučna teorija slaže – a i razlikuje od naučne fantastike, kao i u načine na koji se naučne činjenice upliću u naš život.