Putni zapisi Ernesta Če Gevare de la Serne, koje je prepisao Čeov lični arhivar iz Havane, otkrivaju nam njegova stremljenja, uspone i padove tokom živopisnih avantura kroz koje je prošao na svom istraživačkom putovanju po Južnoj Americi. Ernesto je ove dnevnike počeo da piše kada je u decembru 1951. sa svojim prijateljem Albertom Granadom pošao na dugo priželjkivani i planirani put. Njih dvojica su iz Buenos Airesa krenuli preko atlantske obale Argentine, Pampe i Anda, a kada su stigli do Čilea, nastavili su na sever do Perua i Kolumbije i na kraju dospeli u Karakas. Kasnije je Ernesto ove doživljaje ponovo opisao u formi pripovjetki u kojima je detaljnije prikazao tadašnji život u Čileu, iznoseći neke detalje iz svog života i kulturnog nasleđa pripovedačkom veštinom koja će se još više razviti u njegovim poznijim radovima. Pod uticajem novootkrivenih predela Južne Amerike, pred očima čitaoca se odvijaju duboke i neočekivane promjene u ličnosti Če Gevare, upravo one koje su od njega stvorile nov, nezavisni lationoamerički duh, zbog kojeg je i postao preteča nove istorije tog dela Amerike.
