Drugi roman Igora Marojevića Dvadeset i četiri zida – čije je novo, znatno prerađeno izdanje pred čitaocem – predstavlja prvo prozno ispitivanje side u srpskoj književnosti i znatno šire. Kako u danima demonstracija 1996/97 vodi paralelni život jedna alternativna grupa ljudi, čiji značajan dio čine i oboleli od „kuge dvadeset prvog vijeka“? Upečatljiva, potresna i vrlo pregledna ljubavna priča ovog djela pretvorila ga je i u kultnu pozorišnu adaptaciju koja je u Beogradskom dramskom pozorištu igrana 2003. i 2004. godine. „Za razliku od ljubavnog romana, koji prikazuje ljubav, a da ništa ne govori o njoj, Marojevićev roman o ljubavi implicitno odgovara i na pitanje šta je to ljubav. Piščeva suptilnost te indirektnost, tako je nužan korektiv preteće patetike (...) Marojević pripovijeda nepostmoderno o jednoj postmodernoj bolesti i jednom klasičnom ljudskom fenomenu, i to je ono što ovaj roman čini važnim i čitljivim i sada.“ – iz pogovora Slobodana Vladušića „U prvim knjigama Igora Marojevića vide se ogromne mogućnosti nove srpske proze.“ – iz Kratke istorije srpske književnosti Jovana Deretića „Marojević koristi open end i uvlači čitaoca u djelo, prebacujući mu loptu i, angažujući ga, daje mogućnosti bezbroj krajeva ovog romana.“ – Farah Tahirbegović, Vizija, Sarajevo „Roman Dvadeset i četiri zida Igora Marojevića priča moćnu a ipak suptilnu priču o ljubavi koja se razvija u neobičnim okolnostima.“ – Doris fon Draten, Vogue