Svako područje istraživanja ima dvije granice, na kojima misaono kretanje prelazi iz egzaktne u filozofsku formu. Pretpostavke saznanja uopšte, kao i aksiomi svakog posebnog područja izmještaju prikaz i provjeru tog kretanja iz ovoga poslednjega i prenose ih u jednu više načelnu nauku, čiji je cilj, koji leži u beskonačnome: mišljenje bez pretpostavki - cilj koji pojedinačne nauke sebi uskraćuju, jer one ne čine ni korak bez dokaza, dakle, bez pretpostavki objektivne i metodske prirode. Budući da te pretpostavke predstavlja i ispituje filozofija ipak njih ne može ni za sebe sasvim da ukine; samo što tu u svagda krajnjoj tački saznanja nastaje u nama bespogovorna odluka i apel na ono što je nedokazivo i što se ta tačka, razumije se, napredovanjem dokazivosti nikad definitivno ne utvrđuje.