Obimom nevelika, ali znalački napisana, knjiga o Italiji XV vijeka podijeljena je na tri dijela. Prvi dio posvećen je razvoju gradova. Italija je bila najurbanija zemlja srednjovjekovne Evrope, a u XV stoljeću gradovi su se više gradili i širili nego ranije. Zidale su se velelepne građevine, zarad privatnog i javnog prestiža. Izgradnjom velikih zdanja, kao što su učinili Sforce dizanjem moćnog kastela u Milanu, vlasnici su lakše držali podanike u podređenom položaju. Pošto je tokom jednog vijeka nadoknađen broj stanovnika koji je sredinom XIV stoljeća pokosila kuga, Italija je u XV vijeku postala pravo „kraljevstvo gradova“. Krajem stoljeća mnogi su imali impozantan broj stanovnika: Venecija, Milano i Napulj brojali su po 100.000 ljudi. Po broju žitelja sa njima se mogao mjeriti jedino Pariz.U Firenci je u XV vijeku uveden porez na prihod. Popisana su sva dobra podanika, a novčani namet padao je kako na nekretnine tako i na prihod od kapitala, što je značilo da su oni koji su imali više i plaćali više. Vremenom su sve države prihvatile taj sistem oporezivanja.