Kada je imao četiri godine, Tonino je imao njih četvoro: baku i deku u gradu, i baku i deku na selu. Oni iz grada zvali su se Luiđi i Antonijeta i sasvim su ličili na sve ljude iz grada. Oni sa sela su se zvali Otavijano i Teodolinda i nisu ličili ni na koga, čak ni na svoje komšije... Kroz priču o osjećajnom i pametnom dječaku Toninu saznajemo mnogo o ljepoti trenutaka provedenih sa bakama i dekama, o tome koliko je važno čuvati uspomene, o prirodi i povezanosti čovjeka s njom. Za ovu knjigu su članovi jednog dječjeg žirija rekli da „nije kao druge - to je posebna knjiga...”
