"Prekratak život Milana Milišića (1941–1991) bio je ispunjen delima svih žanrova, objavljenih jednako za života i posle smrti. Nešto od ovog unikatnog umetničkog glasa Geopoetika je stavila među korice svojih edicija (Dubrovačka zrcala, eseji, 2007; Oficirova kći, roman, 2011). Trideset godina od autorovog odlaska, pred ovdašnjim čitaocima je knjiga putopisa Otoci. Kao što je Milišićeva sveukupna stvaralačka ličnost pripadala jednako i lokalnom i univerzalnom, tako su i ovi eseji, mahom posvećeni dubrovačkom otočju, preko severa Jadrana, stigli sve do ostrva – Menhetn. Njegova duboka umetnička individualnost, koliko god bila sazdana od mikrosvetova u kojima je sebe oblikovao, i dalje jednako pripada makrosvetu književnih vrhova. No, centralni deo Milišićeve ličnosti i dela najpre pripada definiciji ostrva."