Ova knjiga sadrži zbirku političkih pisama Maksa Vebera u kojima on, uglavnom, razmatra dnevnopolitičke probleme unutrašnje i spoljne njemačke politike u periodu oko Prvog svjetskog rata. Nemali broj tekstova posvećen je revoluciji u Rusiji. Veber podsjeća da je Rusija svjetska sila koja ima presudni značaj za budućnost zapadne kulture. Sa druge strane, moramo da primijetimo, autor se prema ovom pitanju odnosi na suviše jednostran način i, čak, sa mržnjom prema Svetom ruskom caru Nikolaju II Romanovu, ali i uopšte prema Rusiji. On se, doduše, zalaže za ljudska prava u Rusiji, ali ne iz ljubavi prema Rusima, već iz interesa, da bi se na taj način lakše slomila njena politička moć; tako Veber, potpuno apsurdno, smatra da su Rusija i njen carski sistem osnovni krivci za Prvi svjetski rat?! (Pri tome, razumije se, sasvim je jasno da je i carski sistem imao svoje ozbiljne nedostatke.) Jedini filozofki tekst, u strogom smislu, jeste Politika kao poziv, u kome se ova delatnost sagledava u opštem smislu, nezavisno od stranačkih stavova.