Krajem XIX vijeka, paralelno sa “modernizmom”, kosmopolitskim pokretom koji je španskoj književnosti donio puno novina na polju forme, stila i jezika, kombinujući elemente simbolizma i duh kosmopolitizma, rađa se čisto španski pokret - ideologija takozvane “generacije 98”, uslovljen istorijskim prilikama na iberijskom poluostrvu, koji u svojoj biti predstavlja pokušaj ideološko-nacionalne reforme. U Španiji nastaje novi senzibilitet koji se bavi sitnim detaljima, povlačenjem u sebe i kritičkim stavom prema takozvanom “španskom problemu”. Jedan od preteča “generacije 98” bio je Leopoldo Alas “Klarin”, profesor prava na univerzitetu u Ovijedu.. Njegova djela predstavljaju početak jedne nove vrste literarnog stvaralaštva, zbog čega ga današnji istoričari književnosti i književni kritičari smatraju jednim od najvećih pripovjedača u sveukupnoj istoriji španske književnosti.