Memoari jednog od najznačajnijih komandanata Ravnogorskog pokreta, odnosno Jugoslovenske vojske u Otadžbini. Kapetan Zvonimir Vučković (Bijeljina, 1916. danas živi u Kaliforniji), komandovao je Takovskim četničkim odredom, Takovskom brigadom i Prvim ravnogorskim korpusom. Vučković dolazi na Ravnu Goru 27. juna 1941. godine. Krajem septembra zarobljava nemački garnizon u Gornjem Milanovcu, u oktobru brani slobodnu teritoriju od okupatorskih napada, a već u novembru njegov odred stupa u krvavi građanski rat. U zimu 1941/42. godine Vuković čuva generala Dražu Mihailovića od njemačkih potera, potom dve godine suvjereno vlada Takovom i Dragačevom. Proljeća 1944. godine Prvi ravnogorski korpus učestvuje u pobjedonosnim bitkama protiv nadirućih komunista u Zapadnoj Srbiji, a potom obezbjeđuje evakuaciju preko 500 savezničkih pilota sa aerodroma u Pranjanima. Avgusta mjeseca 1944. godine general Mihailović šalje Vučkovića na položaj vojnog atašea kod američkih snaga u Italiji. Tako on ostaje jedan od rijetkih oficira iz najužeg rukovodstva koji će preživjeti rat i jedan od najvažnijih svjedoka sudbonosnih događaja na našem tlu … Dvodeli Vukčevićevi memoari – ovdje u jednoj knjizi – svojim jedinstvenim stilom ulaze u sam vrh srpske memoaristike. U njegovoj priči nema gorčine, nema netrpeljivosti, mržnje, osvetoljubivosti…