Tabuki vješto prepliće biografiju i literaturu prepuštajući se poetskoj igri u kojoj kroz imaginarne snove svojih junaka, čuvenih pisaca i umjetnika, iznosi vlastiti doživljaj njihovog djela. Lucidno predstavljajući junake čije snove sanja - Vijona, Karavađa, Remboa, Tuluz Lotreka - autor nas sučeljava sa ironijom koja vibrira između svjetosti stvaralačkog sna i neumoljive stvarnosti. Snovi o snovima odvijaju se u prelomnim trenucima njihovih protagonista u času kada će potpuno posvećeni svojoj misiji krenuti novim putem, ili u času koji kruni poslednja zrnca njihovog zemaljskog vremena.
