Regionalna nagrada „Mirko Kovač“ Deni sjedi na svom mjestu, na drvetu, sjedi kao mali majmunko, tih, ptica ili ništa, Deni, bez oca, prepun tajni, u zasjedi, ljulja se, klati, jede zelene šljive, kisjele, oči mu pune suzama, hvata se za granu, malo još klati, gleda dolje, pušta se i pada na zemlju koja ga voli jedino gravitacijom, reda radi.
