Prvi srpski ustanak predstavlja najznačajniji događaj u novijoj srpskoj istoriji. Planuo je na Sretenje, 15. februara (2. februara po starom kalendaru) 1804. godine, na skupu u Orašcu, a ugušen posle devet godina i nepunih devet mjeseci ratovanja s Turcima. Za vođu ustanka izabran je Đorđe Petrović (1768 – 18117), već tada u narodu poznat kao Crni Đorđe ili “po turski” Karađorđe. On je rodonačelnik dinastije Karađorđevića. Kao “vrhovnom voždu”, njemu će kasnije biti priznata i nasledna vlast.
