Aspekt „psihološke stvarnosti” koja se prepoznaje u Hajneovim pjesmama izvire iz nostalgičnih sjećanja na dvije velike, a nesrećne ljubavi u njegovom životu, ali tu su i drugi motivi od saživljavanja sa prirodom do političkih ideja prve polovine XIX veka. Primamljivost njegovih stihova počiva na upotrbi pjevljivog narodnog tona njemačkih narodnih pesama. Mnogi kompozitori su upravo zbog te melodičnosti komponovali svoja djela oslanjajućise na njegove stihove. Onovremena popularnost Hajneove poezije počiva na ovim temeljima.j Kontrasti i originalnost u njegovim pjesmama ogledaju se u suprotnosti objektivnog tona kojim izražava duboko lična osjećanja, što je istovremeno i karakteristika epohe u kojoj je stvarao, epohe prelaza iz romantizma u realizam.