Ivo Andrić je, po mišljenju mnogih, naš najznačajniji pisac 20. vijeka. U njegovim pripovijetkama obrađene su teme iz prošlosti, o ljudima i sudbinama sa našeg tla. Njegove slike nisu samo realistički prikazi određene epohe, već se gotovo svi njegovi likovi uzdižu izvan životnog kruga u koje ih pisac smješta i dobijaju opšti značaj za čovjeka. U njegovom djelu, pored Bosne iz turskog, austrijskog i piščevog savremenog doba, dominatna su psihološka sagledavanja čovjekovih emotivnih stanja, u čemu je Andrić bio nenadmašan. Ivo Andrić dobio je Nobelovu nagradu za književnost 1961. godine za kompletno književno djelo o istoriji jednog naroda. U ovom izboru nalaze se sledeće pripovetke: Kula, U zavadi sa svetom, Mila i Prelac, Deca, Prozor, Knjiga, Aska i vuk, Mustafa Madžar, Priča o vezirovom slonu, Most na žepi, Smrt u Sinanovoj tekiji, Anikina vremena, Mara Milosnica, Put Alije Đerzeleza, Priča o Kmetu Simanu.