„Jesen je. Ona je kao ptica: jednim krilom se raširila prema planinama, a drugim prebacila preko reke i ravnice. Sve je dobilo drugi izgled: i nebo i brda i vode, lišće je žuto, bakarno, boje rđe, a ruj crven kao krv; polako počinje da kaplje, list po list.“ – Dušan Đurović „Poetski opisi prirode u pripovijetkama uvijek su bili važan dio njihove strukture i sadržine, često saglasan sa doživljajem književnih likova, a još češće s autorovim odnosom prema priči i njenom značenju. Đurović je, naime, takvim opisima dovodio u naglašen kontrast negativno doživljavanu stvarnost u kojoj su postajali njegovi književni likovi i postojanost i lepotu prirode, koja je svojim značenjima, iako na prvi pogled odvojenim od fabulativne linije teksta i sa istaknutim kontrastom prema njemu, u suštini umanjivala eksplicitni negativni smisao životnih teškoća u kojima su se nalazili književni protagonisti, dovodeći ih u uslovnu vezu sa trajanjem života i same stvarnosti.“ – Marko Nedić