Rimska crkva je, krajem XVI i u XVII vijeku, doživela duboku promjenu koja je bila plod dugotrajnih traganja, velike svetosti i bolnih lutanja u mraku. Zato se danas više ne smatra da istorija te obnove počinje Tridentskim koncilom. Istina je da je suština dvije reformacije koje su sebe smatrale velikim protivnicima i čije sličnosti tek sada sagledavamo ležala u zajedničkoj prošlosti - prošlosti koja je neosporno bila puna raznih nevolja i zloupotreba ali i napora koji je trebalo da dovedu do preporoda pobožnosti, sa ciljem da vjera elite postane ličnija a vjera mase življa.
