Ova knjiga bavi se prevashodno temama i autorima koji su bili interesantni i važni za Sergeja Sergejeviča Averinceva, ruskog filologa i teoretičara književnosti. Kao naučnik koji posjeduje disciplinu i erudiciju vrhunskog zapadnjačkog filologa i filozofa, ali i koji posjeduje dubinu svojstvenu ruskom misliocu, nastojao je da unaprijedi književnu misao tako što će dati problem sagledati iz više uglova. Bahtin, Dostojevski, Jung i Špengler samo su neki od autora o kojima Averincev piše u svojim člancima i esejima koji sačinjavaju knjigu simboličnog naslova Moja nostalgija. Iako autor nema lijepu predstavu o prošlim vremenima i ne žali za njima, jer je kao dječak bio upoznat sa životom u staljinističkom režimu, ipak pokušava da odredi značaj tih „lažnih" vremena i da pronađe sigurno mjesto koje je razorila zastrašujuća ozbiljnost čovjekovog djelovanja u totalitarističkom dobu.