Ovi ogledi imaju za predmet onu tako uobičajenu, a ipak tako neobičnu zamjenicu, tako nepodesnu za obuhvatanje zbog svoje složenosti i svoje nestalnosti, tako tešku za usvajanje pri učenju jezika u detinjstvu, tako tijesno povezanu sa odvijanjem svake lične misli. Prisnost koju ona uspostavlja između govornika i njegove riječi zasniva se na odnosu istovetnosti koji lingvista stavlja u središte njenog određenja. “Reč ja koja označava iskazivača u egzistencijalnoj je vezi sa iskazivanjem”.
