Važno je da najprije razjasnimo značenje riječi reformacija, protestanti i protivreformacija. Prva je bila u uobičajenoj upotrebi krajem “srednjeg vijeka”. Označavala je unutrašnje pročišćenje koje je svaki vjernik morao da obavi u sebi da bi hrišćanski svijet bio podmlađen, a naročito preobražaje u smislu siromaštva i svetosti koji su se očekivali od crkve. Ali, posle Lutera, reč reformacija označavala je obnovu crkve započetu 1517. van Rima, pa i protiv Rima. U tom je značenju upotrebljavamo i danas. Ipak pošto su se protestanti među sobom suprotstavljali, posle luteranske Formulacije sloge duhovni naslednici Cvinglija i Kalvina proglasili su sebe za protestante, da bi se bolje razlikovali od luteranaca. Vestfalskim ugovorima potvrđeno je ovakvo imenovanje koje se, takođe, održalo do danas.