Između 1920. i 1935. godine na obodu Treće internacionale, ali uz njenu podršku, postojala je Internacionala revolucionarnih književnika. Grupa koja se povremeno okupljala, na kraju se razvila u malu organizaciju, po uzoru na onu veliku, sa svojim osobljem (koje podsjeća na ono u hotelu Oksidental, kod Kafke), sa sopstvenom štampom i sa svojim ograncima u brojnim zemljama. Ta „Književna internacionala“ (bez presedana u istoriji) je od početka vherovala da je njen poziv bio da svuda potpomogne nastanak „proleterske“ književnosti, ali se nad njenim programom nadvila velika senka dvosmislenosti kad je u SSSR-u „proleterski“ dobilo značenje i „aktivistički“.