Od sredine sedamdesetih godina Janoš Kiš se postepeno uzdigao do pozicije najprihvatjivijeg političkog i moralnog autoriteta u onoj grupi intelektualaca koja je kasnije postala poznata pod imenom “demokratska opozicija”. Od 1977. bio je jedan od organizatora pokreta za ljudska prava i solidarnost. S nekolicinom istomišljenika 1981. osnovao je i sve do promene uređenja u Mađarskoj uređivao ilegalni časopis Beszelo (Govornik), političko glasilo koje se svojim izuzetnim kvalitetom isticalo ne samo u krugu samizdat-izdanja.
