Domišljata misao da je istorija nauka o onome što se nikad ne događa dva puta može se upotpuniti i osnažiti pronicljivim i verodostojnim objašnjenjem da se povjesnica nikada ne ponavlja, ali uz napomenu da se ponavljaju samo istorijske okolnosti, odnosno okvir pojedinih zbivanja. Zaključak koji proističe iz dviju prethodnih premisa istrajava na činjenici da su povjesna dešavanja po sebi jedinstvena, zamršena u svojoj unutrašnjoj arhitekturi, dakle, neponovljiva. Upravo u toj neponovljivosti sadržane su zanimljivost, privlačnost i veličajnost istorijskih događaja.
