Ova monografija je kapitalna knjiga danas jednog od najcenjenijih, ako ne i najcjenjenijeg, proučavaoca djjela Nikolaja Gogolja. U njoj je poetika stvaralaštva ovog pisca-klasika shvaćena i tretirana u njenom širem smislu, u okvirima stvaraočevog cjelokupnog umjetničkog sistema. U knjizi se znalački i na svjež i originalan način raspravlja o tako važnim pitanjima poetike, odnosno tehnike, velikog Gogoljevog umjetničkog prosedea, kao što su: načelo karnevalizacije, funkcija mita, odnos između realnog i fantastičnog, hijerarhija fizičkih i duhovnih sposobnosti, "iluzivni zapleti", tehnika groteske, tipologija karaktera, pitanja žanra, kompozicije i sl. Teorijska zapažanja bazirana su na vještoj analizi Gogoljevog djela – pripovedaka, drama i „Mrtvih duša“. Monografija se odlikuje pouzdanom i produktivnom metodologijom, koja može biti od koristi svim našim ljubiteljima knjige i kulturnim poslenicima uopšte.