„Roman koji se apsolutno neizostavno mora pročitati. Briljantna priča o odnosu oca i sina i impresivan portret vremena u kojem žive.“ – Financial Times Ne možemo uvijek da biramo kako ćemo jedno drugo upoznati. Ponekad nam ljudi upadnu u život čisto – kao s neba, ili kao da postoji direktan let s neba na zemlju – isto kao što gubimo ljude za koje smo nekad mislili da će uvijek biti dio naših života. Godine 1954, u kuhinji menze naselja za drvosječe u sjevernom Nju Hempširu, prepadnuti dvanaestogodišnji dječak greškom je djevojku lokalnog policajca zamijenio za medveda. Od tog trenutka dječak i njegov otac postaju bjegunci. Bježe iz okruga Kuz u Boston, pa u južni Vermont i dalje u Toronto dok ih progoni neumoljivi policajac. Jedini zaštitnik im je Kečam, drvosječa i bivši gonič građe na rijekama, usamljenik i slobodar. U priči koja se proteže kroz pet decenija Irving slika pola vijeka istorije Sjedinjenih Država kao „živu repliku okruga Kuz, gde je smrtonosnim mržnjama obično bilo dozvoljeno da se izduvaju“. Od napete uvodne rečenice: „Mladi Kanađanin, koji nije mogao imati više od petnaest godina, predugo je oklijevao“, do završnog elegijskog poglavlja, Poslednja noć u Krivoj Reci napisana je sa istorijskom autentičnošću i emocionalnim autoritetom Tuđih pravila i Molitve za Ovena Minija, dok je nasilna, uznemirujuća i probojna poput Sveta po Garpu. „Maestralno! Irving piše sa vještinom i posvećenošću majstora koji stvara zasljepljujuc´i komad nakita od stotina sitnih dragulja.“ – Houston Chronicle „Nesporna Irvingova književna vještina prepoznatljiva je i u ovom romanu, ali ono što Poslednju noć u Krivoj Reci jesu najupečatljiviji komični momenti iz autorovog opusa.“ – New York Times „Bogata i uzbudljiva priča.“ – Washington Post