Prorokovih poslednjih pet dana je roman o prijateljima koji su zajedno odrasli, zajedno studirali i usvojili pogled na svijet revolucionara, da bi se kasnije razdvojili – Fehmi Gulmez je postao veliki kapitalista, a Rahmi Sonmez Prorok postaje revolucionarni pjesnik, slepo odan marksističkoj ideji. Usamljenog Proroka neprestano prate odvajanja – napuštaju ga voljene osobe, ne prihvataju ga revolucionari i, kao rezultat, neizbježno je podvajanje ličnosti. Izuzetno je zanimljiv piščev odnos prema ljevici – neprikrivene su njegove simpatije prema samoj ljevičarskoj ideji, ali on ljevicu prikazuje kao romantičarsku, krutu, utopijsku dogmu. S naglašenom ironijom Judžel zapaža da se status revolucionara, naročito u Turskoj, češće potvrđuje statističkim podacima koliko je puta neko hapšen i mučen nego onim što je za tu istu ideju realno uradio. Zanimljivo su prikazana hapšenja intelektualaca, pisaca i pjesnika u vrijeme vojnih pučeva, kad su ljudi zatvarani ne samo zbog posedovanja marksističke literature već i kad bi policija procenila da neko ima više knjiga nego što treba!