Smenjuju se prisec´anja na djetinjstvo i roditelje, opisi susreta sa raznim poznatim, javnim i imenovanim ličnostima, prijateljima, kao i anonimnim prolaznicima; ređaju se snovi i fantazmagorične slike, registruju se razgovori u kafic´ima i sobama, hotelima i motelima, na putovanjima i u produženom snu; uvode se citati iz čitanja i prepiske sa prijateljima; obimna razmišljanja su prijavljena u trenucima anksioznosti; ređaju se belješke iz svakodnevnog života kao i skice za pripovjetke; ponira u tuđe živote, koji mu se donose kao na dlanu; bestidno razotkriva sopstvenu duševnu i telesnu prisnost; vremenski planovi se pomjeraju; pričati o bolestima i ljubavima, skandalima i putovanjima...; bukvalno, Mirko Kovač „crpi iz svega“, ali najviše iz sopstvenog života.