Oldos Haksli je 1953. godine pod stručnim nadzorom probao halucinogenu supstancu poznatu kao meskalin. Ubrzo se sve oko njega preobrazilo i čitav svijet se ispunio natprirodnim značenjem. Svoja zapažanja opisao je s podrobnošću i rečitošću od kojih zastaje dah. Tako je nastao esej „Vrata percepcije“, svojevrsno istraživanje nepoznatih granica i zabačenih predjela ljudske svijesti, a dvije godine kasnije i njegov nastavak „Raj i Pakao“, u kojem Haksli na osnovu sopstvenog iskustva preispituje prirodu misticizma. Ova dva eseja postala su izuzetno bitna u kulturnoj klimi šezdesetih godina dvadesetog vijeka i nastavila su da jednako snažno utiču na shvatanje života mnogih narednih generacija. Kako ni danas ništa manje ne odišu osjećanjem uzbuđenja i otkrića, ostaju jedan od najdubljih i najzanimljivijih prikaza vizionarskog iskustva koji je ikada napisan.