Ta dvostruka besmrtnost ju je opijala. Gete je već bio star (u to vrijeme, šezdesetogodišnjak je smatran starcem) i veličanstveno zreo za smrt; s nepunih četrdeset u to vrijeme, Betoven je, a da to nije znao, za pet godina bliži grobu od Getea. Betina se uglavila između njih dvojice poput nježnog anđelka između dvije ogromne crne stele. Bilo je to divno te joj Geteova bezuba usta uopšte nisu smetala. Naprotiv, što je bio stariji to ju je više privlačio, jer što se više približavao smrti to se više približavao besmrtnosti. Radnja šestog romana Milana Kundere potaknuta je gestom koji jedna žena upućuje svom instruktoru plivanja. Kao i Floberova Ema ili Tolstojeva Ana, Kunderina Agnes postaće objekat neke neopisive čežnje. Iz te će zamamne fascinacije i nastati ovaj roman – gest imaginacije koji istovremeno utjelovljuje i izražava Kunderino književno majstorstvo kojim on vodi ovaj roman njegovoj svrsi: pomnom istraživanju ljudske egzistencije.