Pošto niko u njegovo vrijeme nije, po Ničeovim riječima, znao na šta liči dobra knjiga, zamislio je da napravi Knjigu o filozofu. Ipak, nije stigao da to uradi, ali iz tog projekta ostali su prilozi o odnosu filozofije i umjetnosti, kao i filozofije i nauke i kulture, sa problematizovanjem istine i laži u izvanmoralnom smislu. Većina je fragmentarnog karaktera, ali to čitaoca Ničea ne šokira, jer fragmentacija je bila dio njegovog stila. Pri tome tekst je uvijek žestok i uvek je otvarajući prema filozofiji sutrašnjice. Niče se nemilosrdno, potvrđujući život, okomljuje na sahraniteljsku ulogu takozvane nauke, na one koji bi da pokopaju misao i onemoguće umetnički damar filozofskog srca. Filozof ne treba da traga za istinom nego za preobražajima sveta u ljudima. On je usamljenik, jer bez spremnosti na samoću filozofska delatnost je nemoguća.