Roman makedonskog i srpskog akademika Vlada Uroševića Madžun je uzbudljivo i nostalgično pripovedanje o detinjstvu u godinama pred Drugi svetski rat i na početku rata. Radnja romana smeštena je u okvirima građanske porodice Skoplja, usred jedne burne istorijske epohe, a svi događaji, od porodičnih, preko društvenih, do istorijskih, sagledavaju se iz perspektive radoznalog i nesmirenog dečaka koji želi da zaviri u komplikovani svet odraslih. Početak istorije označava kraj detinjstva punog živopisnih scena, neodoljivih epizoda, humornih situacija, nesvakidašnje pripovdačke mašte. Roman Madžun, dakako, može biti čitan po analogiji i u poredbenim relacijama sa značajnim delima evropske proze, počev, recimo, od prve knjige Lava Nikolajeviča Tolstoja za dati kontekst paradigmatičnog naslova Detinjstvo, pa preko Limenog doboša Gintera Grasa do, na primer, Užasa praznine skorašnjeg nobelovca Petera Handkea, a sasvim prirodno, i načinom pripovedanja i ukupnom umetničkom vrednošću, ulazi u korpus dela istovrsne tematike koja su u većoj ili manjoj meri reprezentovala prozu kako pojedinih značajnih južnoslovenskih autora, tako i samih književnosti kojima su oni pripadali. Madžun, drukčije rečeno, svojim osnovnim karakteristikama produžava niz dela nastalih uzduž celog XX veka na južnoslovenskom kulturnom prostoru, od Djetinjstva u Agramu Miroslava ?rleže, preko uvodnih stranica velikog romana Proljeća Ivana Galeba Vladana Desnice, potom najznačajnije knjige novela Branka Ćopića Bašta sljezove boje, do zbirke priča takođe indikativnog naslova Rani jadi i romana Bašta, pepeo Danila ?iša. (Mihajlo Pantić u pogovoru srpskom izdanju romana Madžun)
