Dr Svetozar Stijović, koji se i ranije uspješno ogledao u proučavanju jezičkih slavenizama u srpskoj književnosti potekloj sa tla Crne Gore, daje nam ovog puta fundamentalno delo, neobično značajno sa gledišta istorije srpskog književnog jezika, a takođe i za proučavanje Njegoša kao literarnog stvaraoca. Dok su raniji autori uglavnom pisali o elementima narodnog jezika kod Njegoša, dakle o onome što je kod njega dijalektalno, Stijović se okrenuo ka onome što njegov jezik odvaja od govornog i čini ga književnim. Pokazuje se da je Njegoš mnogo šire zahvatao iz crkvenoslovenskih i ruskih jezičkih izvora nego bilo koji znatniji srpski pisac njegovog vremena. Objašnjenje je jednostavno: s jedne strane uzvišena, apstraktna tematika nekih Njegoševih pesničkih djela, a s druge strane njegovo dobro poznavanje crkvenoslovenskog i ruskog jezika.