Na „zimskom ljetovanju“ u Sutomoru Tabašević i njegov genijalni prijatelj Fernando pronalaze na plaži aluminijumsku kutiju u kojoj se nalaze tajanstveni spisi. Fernando se razbjesni što nisu našli opipljivo blago, nego rukopis još jednog „jahahahača naše jezičke apokalipse“, u koje svrstava i Tabaševića, pa ga najuri natrag za Beograd. U noćnom vozu Tabašević čita rukopis, koji je napisao niko drugi do – Fernando.
