Prije nekoliko godina počeli su da niču tajnoviti grafiti po zidovima novog dela Fesa, Maroko. Otkriveno je da ih je ispisivao nekakav lutalica, seljak koji je emigrirao ali se nije uklopio u gradski život. Radi orijentacije, morao je da označava putne vodiče sopstvene tajne mape po topografiji modernog grada koja je za njega bila isuviše čudna i agresivna. Na početku ove knjige usmjerene protiv čudnog i agresivnog života, ideja mi je da djelam na sličan način lutalici iz Fesa, naime da pokušam da se orijentišem u lavirintu samoubistva na osnovu oznaka iz vodiča vlastite tajne i književne mape, nadajući se da će se podudariti sa onom koja je toliko privukla mog omiljenog lika, Rimljanina čiji Savinio iz “Hermetične melanholije”, u osnovnim crtama, kaže da je putovao, na početku sa sumarnom nostalgijom, kasnije: da bi tražio helenski duševni mir, da bi na kraju – “Pokušajte, ako možete, da zaustavite nekog ko putuje sa samoubistvom u rupici za dugme”, govorio je Rigo – podario sebi dostojnu smrt izvedenu smjelo, kao pobunu zbog sveopšte gluposti, i u punoj strasti, jer mu nije bilo po volji da se sa godinama razvodnjava u tami.
