Kao istorijski roman Seobe govore o stradanju Srba sredinom XVIII vijeka na prostoru tada austrijske carevine. Iako jasno određen vremenom i prostorom, kao i istinitim događajima, ovaj roman govori o fenomenu stradanja nacionalnog bića kao univerzalnom fenomenu. Ovaj roman je i roman o nesreći unutar jedne porodice, o unutrašnjim dramama njenih članova. Roman o sentimentalnom sjećanju na mladost i sreću. Roman o prolaznosti ljepote, o bježanju u imaginarno. Roman o nemogućnosti povratka i u prostornom i u vremenskom smislu. Seobe postaju geografske, unutrašnje, imaginarne i realne: seobe postaju u čovjeku i čovjek postaje čovjek u njima.