Prva knjiga pjesama Vesne Goldsvorti, Solunski anđeo počinje i završava se istog makedonskog ljeta pre tridesetak godina, i kazuje uzbudljivu priču o jednoj nestaloj zemlji na Balkanu, ali i o tome kako se uči životu, ljubavi i pisanju poezije na novom jeziku. Pesme Vesne Goldsvorti su melanholične meditacije o izgubljenom svijetu, duboko prožete čehovljevskim osjećanjem prolaznosti, a istovremeno i pjesme o svijetu iznova nađenom, duhovite i često opore zdravice današnjem Londonu – rekama ljudi, tajnama skrivenim iza nizova fasada, u crkvama, džamijama i hramovima, i polupraznim restoranima u kasno poslijepodne.
