Danas je Istočna Evropa u znatno povoljnijem položaju no što je to bila Zapadna u XV i XVI vijeku. Mada i ona sad živi u “opsadnom” stanju, u kakvom je Zapad živio tokom pomenutog razdoblja, njeni spoljni i unutarnji neprijatelji nisu ni izdaleka tako brojni ni tako mnogoliki i neuhvatljivi, a da se to ipak ne može pripisati nesavršenosti njene taksinomije, niti su nevolje koje vrijeme sobom nosi tako surove i učestale. Što se njene “taksinomije neprijatelja” tiče, ona je za nešto više od pola vijeka od pobjede prve socijalističke revolucije uspjela da strogo i dosljedno razluči i klasifikuje sve univerzalne i posebne neprijatelje socijalizma, dok se katoločka kazuistika onog vremena, što dalje to više gubila i zaplitala u rafinovasti svojih spekulacija, tako da je na kraju morala priznati svoju nemoć.