Fjodor Mihajlovič Dostojevski 1821 – 1881 Jedan od najvećih ruskih pisaca i vizionara, neizmjerno je uticao na razvoj moderne svjetske književnosti. Hamsun, Kafka, Selin, Fante, Bukovski, Bora Stanković, Tomas Bernhard, samo su neki od pisaca kojima je Dostojevski bio uzor. Roman Večni muž (1870), objavljen je ubrzo posle romana Idiot, i prenio je nešto od atmosfere u njemu, kao da je pisan u isto vrijeme. Ljubavni trougao tema je mnogih romana, ali je Dostojevski ovdje uveo „vječnog muža“, Pavela Pavloviča Trusockog, jednog od najoriginalnijih likova u čitavom njegovom opusu „uvrijeđenih ljudi“. U zapandnoj književnoj kritici Večni muž smatra se za najbolje komponovan roman Dostojevskog, gdje je odnos muž-ljubavnik okosnica veoma napetog trilera, u kome se do kraja ne zna kako će se okončati. . . Uzor za suprugu-ljubavnicu po svoj prilici je velika ljubav Dostojevskog, večita Apolinarija Suslova, koja je poslužila za lik Poline u romanu Kockar i Nastasje Filipovne u Idiotu. „. . .To je jedna od onih žena“, mislio je, „koje kao da su se rodile da budu nevjerne. Te žene nikada ne padaju moralno kao devojke; zakon njihove prirode je – neizostavno se radi toga udati. Muž – to je prvi ljubavnik, ali tek posle venčanja. Niko se ne udaje mudrije i lakše od njih. A kad dođe do prvog ljubavnika, uvijek je muž kriv. I sve se dešava na najiskreniji način: one se do kraja svog života osjećaju apsolutno pravednim i, naravno, potpuno nevinim. On je bio ubijeđen da zaista postoji tip takvih žena; ali bio je isto tako ubijeđen da postoji tim ženama odgovarajući tip muževa, kojima kao da je jedini zadatak da odgovaraju tom ženskom tipu. Po njegovom mišljenju, suština tih muževa sastoji se samo u ovome: biti, na neki način, „vječni muž“, ili, bolje rečeno, cijelog života biti samo muž i ništa više. „Takav čovjek se rađa i razvija samo zato da bi se oženio, a kad se već oženi, da se pretvori u ženinu dopunu, čak i u slučaju kad se kod tog muža nađe svoj i neosporan karakter. Glavna osobina takvog muža je – poznati ukras na glavi. On ne može da ne bude rogat, isto tako kao što sunce ne može da ne sija; ali on ne samo da nikad ništa ne zna o tome, nego nikad i ne može da sazna, već po samim prirodnim zakonima. . . “ - Večni muž