„Mada sam sklon da dijelim ljude na ateiste, agnostike i teiste, u osnovi svaki je čovjek – sve. U jednom dielu svoga života on je ubijeđeni ateista , u drugom nekom periodu ovakav ateista počinje, najprije površno, a onda sve dublje da sumnja, a u nekom trećem odsjeku ličnog života, ukoliko takav čovjek ne ostane trajni skeptik, on postaje teista. Ovo moje razdvajanje tri perioda čovekovog života (mladost, srednje doba, starost), ma koliko se činilo logično i prirodno, ne mora tako da bude. Psihološki posmatrajući, čovjek može samo u toku jednog dana da promijeni sva tri takva životna opredeljenja i da ni sa jednim ne bude zadovoljan. Jer, zar može neko ko je naučio da misli, ne samo razumom, već i umom, da ostane zadovoljan i miran, i to cijelog života – kao ateista, agnostik ili teista?“