Umnožavanje betonskih znakova tokom dirljive završnice, snaži magijski i simbolički sloj djela, a sama tragedija mladog bračnog para je zapravo plod njihovog neuspjelog pokušaja da uzmu sudbinu u svoje ruke i tako se otmu od tvrdih okova koje im je ona namijenila. Utoliko njihova tragedija plastičnije oslikava životnu nemogućnost, dok je obrada umjetničkog ekvivalenta istog tog pitanja, najpotpunije data kroz stvaralačko mucanje pripovjedača.Tako je cjelovitom obradom nemogućnosti kao centralnog pitanja romana, upotpunjen uspjeh Tomasa Bernharda da i ovdje ono što je svakidašnje - uključujući i: (auto)biografsko - pretoči u literarni model koji je u isto vrijeme prožet jakim arhetipskim slojevima, ali i sasvim osobenim stilom koji ne prestaje da iznenađuje čitaoca. Prevela Mirjana Avramović.