U ranom dvadesetom vijeku, umjetnost i njene institucije našle su se pred kritikom novog demokratskog i egalitarnog duha. Nestaje shvatanje umjetničkih djela kao „svetih predmeta“ i ona se doživljavaju samo kao predmeti. To je značilo napad na realizam, kao i na tradicionalnu misiju očuvanja muzeja. Poznati teoretičar umjetnosti Boris Grojs tvrdi da je to dovelo do razvoja „direktnog realizma“, umjetnosti koja nec´e stvarati predmete, vec´ prakse (od umjetnosti performansa do relacione estetike), koje ne mogu da prežive. Ali vec´ više od jednog vijeka svaki napredak u tom pravcu brzo je prac´en novim sredstvima za očuvanje prepoznatljivosti umetnosti. U knjizi U TOKU Grojs navodi paradokse nastale usled te tenzije i istražuje umetnost u doba novog medija – interneta, tvrdeći da ako su nam tehnike mehaničke reprodukcije dale predmete bez aure, digitalna proizvodnja stvara auru bez predmeta, pretvarajuc´i sve svoje materijale u iščezavajuće markere prolazne sadašnjosti. „Knjiga prati kroz čitav jedan vijek, pa i duže, složeni dijalog između umjetnosti i filozofije, politike, masovnih medija, stila života, muzeja i, odnedavno – interneta. Neki tokovi su poznati, ali vec´ina nije: od avangarde ruske revolucije do staljinističke države kao totalnog umetničkog dela, od Klementa Grinberga do Gugla, od Martina Hajdegera do Džulijana Asanža. Prepuni neverovatnih provokacija, lepršavih asocijativnih skokova i produktivnih paradoksa, ovi eseji predstavljaju izazov i zadovoljstvo ih je pročitati.“ Teri Smit, autor knjige What Is Contemporary Art?